Wraz ze wzrostem zapotrzebowania energetycznego rośnie zapotrzebowanie na nowe linie elektroenergetyczne oraz modernizację tych już istniejących. Rodzi to również dylematy – czy rozbudowując sieci budować linie napowietrzne, czy też kablowe? Sprawdź, czym różnią się te rozwiązania i jakie zalety oraz wady ma każde z nich.
Linia napowietrzna – zalety, wady i zastosowanie
Linia napowietrzna przesyła energię przewodami zawieszonymi nad powierzchnią ziemi, rozpiętymi pomiędzy konstrukcjami wsporczymi. Ich budowa wiąże się ze sporymi ograniczeniami. Przebieg każdej nowej linii napowietrznej musi być starannie zaplanowany, aby nie była ona położona za blisko innych linii, ale także budynków i miejsc zamieszkania ludzi. Należy wokół niej wyznaczyć strefę ochronną – pole elektryczne i elektromagnetyczne znajdujące się w bliskości przewodów stanowią bowiem zagrożenie dla ludzi. Strefa ochronna zabezpiecza także ludzi i mienie przed skutkami awarii, a jej szerokość zależy od napięcia linii napowietrznej.
Strefy ochronne oznaczają, że w znacznej odległości od linii energetycznych napowietrznych, sięgającej nawet kilkudziesięciu metrów, nie mogą się znajdować żadne obiekty. Dlatego na terenach zurbanizowanych ich budowa jest zazwyczaj niemożliwa. Przy budowie tego typu obiektów trzeba brać pod uwagę również inne ograniczenia takie jak:
- oddziaływanie warunków atmosferycznych – które wpływa na wyższą awaryjność linii napowietrznych;
- zagrożenie pożarowe – awaria linii napowietrznej może wywołać groźny pożar;
- estetyka – budowa linii napowietrznych zaburza krajobraz.
Ogólnie rzecz biorąc, linie napowietrzne uznaje się za bardziej uciążliwe dla otoczenia. Ich budowa może mieć jednak uzasadnienie ze względu na:
- niższe koszty projektu i montażu,
- łatwą budowę,
- łatwiejszą eksploatację, tańsze i prostsze procedury związane z inspekcjami czy naprawami.
Linie napowietrzne wymagają utworzenia wokół nich stref ochronnych. Dlatego ich budowa jest w wielu przypadkach po prostu niemożliwa.
Linia kablowa – zalety, wady i zastosowanie
Alternatywą dla linii napowietrznej jest linia kablowa „schowana” pod ziemią. Jest to najczęściej rozwiązanie stosowane w miejscach, w których nie da się wybudować linii napowietrznej, na przykład ze względu na:
- gęstą zabudowę, a w szczególności występowanie obszarów zamieszkania,
- występowanie na danym terenie strefy zabrudzeniowej (pyłów lub żrących gazów),
- obecność dużego zbiornika wodnego na trasie przebiegu linii energetycznej,
- przecinanie się linii o różnych napięciach.
Budowa linii kablowej jest też wskazana, jeśli w przyszłości planowana jest jej rozbudowa związana ze zwiększonym poborem energii. Jest to bowiem łatwiejszy proces. Do zalet linii kablowych na pewno należy zaliczyć też większą stabilność, za to mniejszą awaryjność i uciążliwość dla otoczenia. Ponadto są one ukryte, więc nie wpływają na krajobraz.
Budując linie kablowe trzeba się jednak liczyć z:
- wyższymi kosztami projektu lub montażu,
- utrudnioną budową – szczególnie, jeśli na danym terenie znajduje się już infrastruktura podziemna,
- trudniejszymi inspekcjami czy naprawami,
- narażeniem na prądy błądzące mogące przyspieszać korozję rur i innych metalowych elementów znajdujących się pod ziemią,
- ryzykiem uszkodzenia kabli ze względu na agresywne warunki glebowe.
Dlatego żadne z rozwiązań – ani linia napowietrzna, ani linia kablowa – na pewno nie jest idealne. Decyzje dotyczące budowy konkretnego typu linii zawsze są podejmowane na podstawie wnikliwych analiz i wiedzy specjalistów.
